اخبار فناوری

یادگیری ماشینی در عصر دیجیتال

در Dormer Pramet، به دلیل محدودیت‌هایی که در مواجهه با کووید-19 اعمال شده بود، یک چاپخانه جدید در تأسیسات تولید این شرکت در شومپرک در شمال جمهوری چک نمی‌توانست راه‌اندازی شود. مهندس Ondřej Šebesta وارد این شکاف شد و یاد گرفت که چگونه بر فناوری هولوگرام مسلط شود و خود دستگاه را با کمک عینک های پیشرفته و کمک از راه دور راه اندازی کرد.

Ondřej Šebesta از انواع مختلفی از فناوری های یادگیری ماشین برای تسلط بر پرس چند محوره استفاده کرد.

بهار سال 2021 بود و جمهوری چک به تازگی بالاترین میزان مرگ و میر ناشی از کووید-19 را در جهان ثبت کرده بود. به این کشور دستور قرنطینه شدید داده شد و ممنوعیت سراسری برای کلیه سفرهای غیرضروری اعمال شد.

کارخانه Dormer Pramet's Šumperk به تازگی یک پرس چند محوره پیچیده جدید دریافت کرده بود. اما برای اجرای آن، اپراتورها به آموزش حضوری از فروشنده مستقر در آلمان نیاز داشتند. محدودیت های سفر COVID-19 این برنامه ها را متوقف کرد.

با این حال، Ondřej Šebesta 36 ساله که به تازگی در کارخانه Šumperk شروع به کار کرده بود، این کار را به عهده گرفت تا مشکل یادگیری ماشین را برطرف کند.

فناوری هولوگرام

شبستا می‌گوید: «مطبوعات یک سرمایه‌گذاری بزرگ و مهم برای ما بود. برای هر روزی که بیکار بود، به قیمت از دست دادن تولید تمام می شد.» سبستا، که در بخش تحقیق و توسعه کار می کند، توضیح داد که چگونه با بخش فناوری اطلاعات تماس گرفت تا راهی برای انجام آموزش از راه دور پیدا کند. تیم فناوری اطلاعات استفاده از یک فناوری هولوگرام کاملاً جدید، معروف به HoloLens 2 (HL2) را پیشنهاد کرد.

HL2 اساسا هولوگرام هایی را طراحی می کند که وقتی کاربر آنها را "لمس" می کند، مانند اشیاء واقعی واکنش نشان می دهد. با استفاده از فناوری ردیابی دستی، کاربر می تواند عناصر مجازی را درک، حرکت و بزرگنمایی کند. این هولوگرام‌ها را می‌توان به اشیاء دنیای واقعی برچسب‌گذاری کرد، در نتیجه واقعیت را با دیجیتال ترکیب می‌کند و یک تجربه واقعیت افزوده واقعی ایجاد می‌کند. فید HL2 همچنین می‌تواند از راه دور نمایش داده شود و به دیگران امکان می‌دهد با نمایشگر واقعیت مجازی کاربر تعامل داشته باشند، برای مثال، با علامت‌گذاری اشیا و انداختن پین‌ها و دستورالعمل‌های دیگر.

استفاده از پهپاد برای تنظیم مجدد

سبستا پیش از این هرگز با HL2 روبرو نشده بود، اما شب های زیادی را صرف مطالعه در مورد این فناوری کرد. او همچنین اوقات فراغت خود را صرف آزمایش لنزها کرد – در واقع، آنقدر که شروع به تجربه برخی از عوارض جانبی اختلاط واقعی و مجازی برای مدت طولانی کرد: سردرد، حالت تهوع و سرگیجه. او با پرواز هواپیمای بدون سرنشین پرسپکتیو اول شخص خود در طول وقفه های خود برای «بازنشانی» چشمانش بر این مسئله غلبه کرد.

اما قبل از دستکاری پرس، Šebesta چند جلسه شروع HL2 با تامین کننده داشت و یک کامپیوتر از راه دور راه اندازی کرد که به تامین کننده اجازه می داد به دستگاه متصل شود و در صورت لزوم کنترل ها را در اختیار بگیرد.